فقط حیدر امیرالمؤمنین است

《رحمان》، قشنگ ترین اسمی ست که روی خودت گذاشته ای

تا دلم همیشه به مهربانی ات قرص باشد…

امام سجاد ( علیه السلام) فرمودند:《دعای مومن یکی از سه فایده را دارد:

یا برای او ذخیره می گردد،

یا در دنیا برآورده می شود،

یا بلا را دفع می کند.》

تحت العقول، صفحه ۱۸۰

حضرت علی-علیه السلام-می فرماید:«…ینطق بلحم و ینظر بشحم،و یسمع بعظم.»
(انسان به وسیله ی گوشتی(زبان)حرف می زند و به وسیله ی پیه(چشم)می بیند،و به وسیله ی استخوانی صداها را می شنود.)
دانشمندان قدیم می گفتند:انسان ارتعاشات هوا و صداهای مختلف را به وسیله ی اعصاب به مغز سر و مراکز اعصاب می رساند و بنابراین برای فرمایش حضرت علی-علیه السلام-که وسیله ی شنوایی انسان را استخوانی معرفی فرموده مفهوم درستی درک نمی کردند،زیرا دانش محدود آن روز نمی توانست فرموده ی آن حضرت را هضم کند.
تا اینکه علم فیزیولوژی ترقی کرد،و دانشمندان این علم با وسایل دقیق که تهیه کردند،در تشریح دستگاه شنوایی انسان تحقیقاتی به عمل آوردند،و سرانجام وسیله ی شنوایی انسان را در گوش چهار قطعه استخوان به نام های رکابی،عدسی،چکشی و سندانی،معرفی کردند؛و بدین وسیله پس از هزار سال معنی فرمایش حضرت علی-علیه السلام-روشن شد.
تا جهان بشریت پس از گذشت قرن ها به عظمت این امام بزرگ و این آیین سترگ پی برده، سر تسلیم دربرابر اسلام خم کند و عاقبت وعده ی الهی تحقق یافت و اسلام بر ادیان و مکتب های عالم پیروز گردید.

بعضی از شاگردان مرحوم آیت الحق سیّد علی قاضی از او سؤال کرده بودند آیا ممکن است در این عصر و زمانه خدمت امام زمان (علیه السلام) رسید؟
مرحوم قاضی در پاسخ این سؤال جواب عالی و شایسته ای دادند؛ فرمودند:« خدمت خدا می شود رسید، خدمت بنده ی خدا نمی شود رسید؟ خدا اجازه داده خدمتش برسیم؛ نماز یعنی به محضر خدا رسیدن، نماز یعنی رابطه با خدا پیدا کردن. می دانید چرا می گویند: نماز معراج مؤمن است. پیغمبر به معراج رفت چه کند؟ در معراج گفت و گوی خاصی با خدا داشت که به معراج تشریف بردند؛ یعنی هرکس می خواهد با خدا حرف بزند نماز بخواند. نماز انسان را به معراج می برد، می تواند در نماز به عرش خدا برود و با خدا گفت و شنود داشته باشد. چطور ممکن است انسان با خدا حرف بزند، خدمت خدا برسد، ولی خدمت امام زمان (علیه السلام) ممکن نیست برسد؟!

غیبت به معنای عدم شناخت است، نه به معنای ممکن نبودن ملاقات، نه به معنی ندیدن امام زمان (علیه السلام).
علامه مجلسی در بحارالانوار، در قسمت نوّاب اربعه و صاحب مکیال المکارم آورده اند که حسین بن روح سوّمین نماینده ی امام زمان (علیه السلام) می فرماید:« وَ اللهِ اِنَّ صاحِبَ هذَا الاَمرِ لَیَحضُرُ المَوسِم کُلَّ سَنَةٍ یَرَی النّاسَ وَ یَعرِفُهُم وَ یَرَونَهُ وَ لا یَعرِفُونَه.» : به خدا قسم آقا امام زمان (علیه السلام) هر سال در ایّام حج در مکّه، در عرفات، در مشعر، در منا حاضر می شوند. هر سال به مکّه مشرف می شوند. همه ی مردم او را می بینند، امّا او را نمی شناسند.
بنابراین، مردم مکّه و حاجیانی که به مکّه رفتند، همه امام زمان (علیه السلام) را در مکّه، در منا، در مشعر، در عرفات می بینند، لکن امام زمان را نمی شناسند. حاجیانی که به مکه رفتند بارها حضرت را در مکّه دیده اند. امام زمان را در ایّام حج چندین بار زیارت کرده اند، ولی نشناختند. پس خود این روایت می گوید: امام زمان (علیه السلام) در عصر و زمان غیبت قابل رؤیت، قابل دیدار و قابل ملاقات است. مردم حضرت را می بینند ولی امام زمان (علیه السلام) را نمی شناسند.

بسمه تعالی
امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) قرن¬ها پیش، از وجود این حقیقت علمی خبر داده، تا امروز فرمایش حضرتش به عنوان یکی از معجزات علمی بزرگ، توجه محافل علمی جهان را به خود جلب نماید.
اهمیت فرمایش حضرت به آن است که تنها اکتفا به صداهای کوچک نفرموده، بلکه می-فرماید: انسان از شنیدن اصوات کوچک و بزرگ کر است، زیرا پیش از کشفیات اخیر فیزیولوژی کسی باور نمی¬کرد که صداهایی باشد که در اثر زیادی ارتعاش و بزرگی آن شنیده نشود.

حضرت علی (علیه السلام) می¬فرماید:
«و کل سمیع غیره یصم لطیف الاصوات، و یصمه کبیرها، و یذهب عنه ما بعد منها؛ هر شنونده¬ای غیراز خداوند از شنیدن اصوات کوچک و بزرگ کر است، و هر قدر که از محل صوت دور شود، به همان میزان کمتر می¬شنود.»
دانشمندان فیزیولوژی پس از تحقیقات می¬گویند:
اصواتی که تعداد ارتعاشات آن در ثانیه از 32 به پایین باشد مانند صدای پای مورچه، مستقیم با این گوش¬ها شنیده نمی¬شود و نیز اصواتی که تعداد ارتعاشات آن در ثانیه بیش از 300000 باشد مانند صدای گردش کره¬ی زمین برای ما شنیده نمی¬شود.